BOEK VAN UREN localizers spraken over het proces van het werken aan de vertaling

Zoals bij elk spel brengt het vertaalproces veel nuances met zich mee.

Hieronder vindt u een directe toespraak van de auteur van de lokalisatie:

Nou wat kan ik zeggen? Dit is zeker een volkomen uniek project. Uniek in ieder geval daarin Hoe je moet eraan werken. Het is grappig voor jou, maar soms zitten we een uur lang op één regel, editen, editen. Het lijkt klaar – en dan gaan er nog een paar uur of dagen voorbij, en je stort midden in de lunch in en rent om het te herschrijven omdat er een nog perfecter woord in je opkwam!

Ik vroeg Alexis Kennedy (auteur van het spel): maar hoe genereert hij al deze teksten eigenlijk zelf? Net als Mozart in Amadeus, met gemak schrijven alsof je een dictaat opneemt? Of zoals Fitzgerald, die zijn ideale tekst door duizenden herzieningen martelde? Hij reageerde door Hemingway te citeren: ‘Voor eenennegentig pagina’s onzin krijg ik één pagina meesterwerk. Ik probeer stront in de prullenbak te gooien.”

En trouwens, ik noemde Fitzgerald niet voor niets. Ik herinner me hoe ze ons op de universiteit ooit de kans gaven verschillende vertalingen van The Great Gatsby met elkaar te vergelijken. En ik ben zo jong, groen… ik heb er een gelezen – en ik begrijp het niet: wat voor soort grap? Nou, de vertaling is volkomen onnauwkeurig! Dergelijke woorden bestaan ​​niet in het origineel!

Het geheim was dat, zoals vaak gebeurt, er naast de daadwerkelijke betekenis van de woorden in de tekst nog andere, soms niet minder belangrijke (we vertalen geen instructies voor een broodrooster!) Dingen zijn… Bijvoorbeeld melodie. Beeldspraak. Alliteratie. Fitzgerald had het allemaal en zou, vertaald met ‘frontaal’, ‘precies’, volledig verloren zijn – en toch was dit bijna het meest ‘smakelijkste’ in deze uiterst poëtische tekst…

Kennedy heeft een soortgelijk verhaal, en ik, geleerd door dat voorbeeld, probeer nu altijd te kijken naar wat de tekst nog meer verbergt. Alexis Kennedy verbergt veel (en dan hebben we het nog niet over ‘geheime kennis’, maar puur over taalkundige aspecten).

Laten we zeggen dat er een beschrijving is:

Daar, in een gladde holte aan de voet van het altaar, iets opgerold als een slang, maar verreweg stiller.

Het lijkt erop: wat is er aan de hand? Woorden en woorden. Je neemt het, voert het in Google Translate in en je krijgt:

Daar, in een gladde holte aan de voet van het altaar, kronkelde iets als een slang, maar veel stiller.

Zijn de woorden vertaald? Vertaald. Norm! We bevinden ons in het tijdperk van AI, ‘intelligentie’ genereert teksten, ‘intelligentie’ vertaalt ze. Robots werken hard, geen mensen, om zo te zeggen.

Maar als je dieper graaft… Laten we dezelfde tekst bijvoorbeeld een beetje anders rangschikken:

Daar in een gladde holte aan de voet van het altaar –

iets opgerold als een slang,

maar nog veel stiller.

Zelfs zonder dat je Engels kent en deze tekst niet hardop kunt lezen, kun je al zien (als je natuurlijk een mens bent en geen ChatGPT) dat het heel erg op poëzie lijkt. Niet per se in de zin dat het directe gedichten zijn, nee! Dezelfde principes worden gebruikt in prozatoespraak, en de naam van de techniek is hetzelfde voor zowel retoriek als poëzie: ‘descending tricolon’. Dit is wanneer regels (of strofen) geleidelijk in duur toenemen of afnemen om een ​​bepaald artistiek effect te bereiken.

Laat me dit illustreren met een voorbeeld van Churchill:

(Nooit eerder in de geschiedenis van menselijke conflicten)

er waren er niet zoveel

zo verplicht

zo weinig.

In het Russisch is de lengte van de regels visueel niet zo verschillend als in het Engels, maar als je ze hardop voorleest (of gewoon dom het aantal lettergrepen telt), wordt alles heel duidelijk.

Overigens kan dezelfde tricolon ook oplopend zijn. Churchill nogmaals:

Dit is niet het einde.

En het is nog niet eens het begin van het einde,

maar misschien wel het einde van het begin.

Nu kun je dus eens anders kijken naar bijvoorbeeld deze beschrijving uit het getijdenboek:

Hier, onmogelijk bewaard gebleven, gehuld in de littekens veroorzaakt door de energieën van de voormalige gevangene.

Laten we de poëtische structuur van de zin die erin staat benadrukken:

Hier,

onmogelijk bewaard gebleven

omhuld door de littekens die zijn opgelopen

door eerstgenoemde

gevangene

energieën.

En dit alles is niet een of andere subtiliteit die alleen interessant is voor specialisten, maar een van de meest effectieve manieren waarmee politici luisteraars kunnen charmeren, en schrijvers lezers. Het verlies van dit onderdeel van het origineel zou, sorry, betekenen dat het wordt gecastreerd en machteloos wordt gemaakt.

En laten we nu pauzeren op het meest interessante punt (zonder een enkele regel weg te geven). ons vertaling), omdat de genoemde structuur lang niet het enige is dat Kennedy’s tekst verbergt en dat bij de vertaling behouden moet blijven. En ik zou de lezer eerst bewust willen maken van al deze componenten, en mij niet in de positie brengen om mij af te vragen waarom er zoveel nieuwe woorden in Fitzgeralds vertaling zijn ingevoegd.

BOOK OF HOURS is een verhalende RPG die zich afspeelt in de jaren dertig. Spelers zullen de occulte bibliotheek moeten herstellen en deze moeten vullen met vele grimoires en andere magische boeken. De game kan al aan je verlanglijst op Steam worden toegevoegd.